De Duitse turnster Kim Bui heeft haar pensionering aangekondigd na een lange carrière in het damesturnen. Maar voordat ze voor de laatste keer haar grepen ophangt, doet ze nog een laatste keer mee aan het EK 2022 dat in Duitsland wordt gehouden. Het is volkomen begrijpelijk dat een turnster voor de laatste keer zou willen strijden voor vriendelijke fans. De tactiek van een turnster die een wedstrijd op eigen bodem uitkiest als de laatste wedstrijd van haar carrière is verre van ongewoon.
Maar wat Kim Bui’s zaak belangrijk maakt, is dat ze niet alleen zal strijden voor thuispubliek, ze zal terugkeren naar de sfeer waar Bui de grootste overwinning van haar carrière behaalde. Die wedstrijd in kwestie was het EK 2011 dat ook door Duitsland werd georganiseerd. Op de Europese kampioenschappen van 2011 won Kim Bui de enige medaille uit haar carrière op het niveau van de Olympische Spelen, Wereldkampioenschappen en Continentale kampioenschappen.
De Europese kampioenschappen van 2011 waren niet alleen het hoogtepunt van Bui’s carrière, maar ook een van Duitslands sterkste resultaten op het gebied van artistieke gymnastiek voor vrouwen (WAG) tot nu toe. Het is een eer op zich voor Kim Bui om haar carrière voor eigen publiek af te sluiten, maar op de Europese kampioenschappen van 2022 zal ze de extra eer hebben om haar carrière af te ronden terwijl ze haar geweldige prestatie van 11 jaar eerder kan herbeleven.
De betekenis van de Europese kampioenschappen van 2011 voor de Duitse WAG-geschiedenis begint met de drie legendes die Duitsland op dit evenement vertegenwoordigden.
Kim Bui
Elisabeth Seitz
Oksana Chusovitina
Kim Bui streden om Duitsland vanaf 2005-heden en streden in een Duitse line-up in Groep-1 competitie (Wereldkampioenschappen of Olympische Spelen) 11 totale tijden.
Elisabeth Seitz streden om Duitsland van 2009-heden en streden in een Duitse opstelling in Groep-1 competitie 12 totale tijden.
Oksana Chusovitina heeft deelgenomen van 1991 tot heden, maar van 2006 tot 2012 om Duitsland te vertegenwoordigen en nam in totaal 6 keer deel aan een Groep 1 competitie onder de Duitse vlag.
Bui, Seitz en Chusovitina zijn drie van de grootste voorbeelden van een lang leven in de geschiedenis van WAG en toevallig behoorden ze allemaal tot hetzelfde nationale programma. Het trio Bui, Seitz en Chusovitina vertegenwoordigt drie van de meest waardevolle WAG’s die Duitsland ooit heeft gehad dankzij hun aanwezigheid in zoveel teamopstellingen. Ze gecombineerd voor 29 totale optredens voor het Duitse programma in Groep-1 competitie.
Maar op de Europese kampioenschappen van 2011 die in Berlijn werden gehouden, bracht dit trio Duitse gymnasten Duitsland naar nieuwe hoogten. Seitz won een zilveren medaille in de All-Around, Chusovitina won zilver op sprong, terwijl Bui een bronzen medaille won op de ongelijke leggers. Voor die tijd hadden noch Duitsland, noch zijn West-Duitse voorgangers meer dan één medaille gewonnen op een EK.
Nu liet Duitsland drie gymnasten weglopen met een medaille in slechts één EK.
Maar daar eindigde het succes niet. Later in het jaar keerden Bui, Seitz en Chusovitina allemaal terug naar de Duitse line-up voor de Wereldkampioenschappen 2011 waar ze het land naar een 6e plaats in het teamklassement leidden. Met uitzondering van de boycot van 1984, blijven de Wereldkampioenschappen van 2011 het beste resultaat dat Duitsland heeft behaald tijdens zijn deelname als “West-Duitsland” of “Duitsland” sinds 1952, toen het programma als 5e eindigde.
Opmerking: Duitsland nam deel aan de Olympische Spelen in 1956-1964 als een “Unified Team”, maar in WAG werden alleen Oost-Duitse teams gestuurd omdat zij het sterkere programma waren.
De levensduur van Kim Bui is legendarisch. Ze is een 3x Olympiër en heeft de onderscheiding om deel te nemen aan vier verschillende Olympische quads. Kim Bui maakte haar seniordebuut in 2005 en maakte deel uit van een tijdperk dat verantwoordelijk was voor het verhogen van het profiel van Duitsland van een laaggeplaatst programma dat vaak de Olympische Spelen miste, tot een opmerkelijke speler die zich in een bepaald jaar kon kwalificeren voor de teamfinale.
In de jaren zeventig en het grootste deel van de jaren tachtig had West-Duitsland het sterkste WAG-programma in West-Europa, terwijl Oost-Duitsland een van de belangrijkste WAG-mogendheden ter wereld was. Maar vanaf 1987 begonnen beide programma’s een vrije val te maken. Toen Duitsland in 1990 herenigd werd, waren de twee WAG-programma’s niet in staat om de basis te leggen voor een nieuw krachtig programma.
In de jaren negentig zou Duitsland een aanzienlijke achteruitgang ondergaan, terwijl hun West-Europese rivalen een enorme verbetering lieten zien. Zelfs terwijl de Duitse Olympische sporten als geheel sterk waren gebleven in de onmiddellijke nasleep van de Koude Oorlog, was de situatie in WAG anders.
Het waren Kim Bui en haar generatie die pionierden met die verandering in een medaillewinnend programma. In 2005 maakte Kim Bui haar eerste optreden voor Duitsland op het WK. Rond deze tijd begonnen Duitse gymnasten zich te kwalificeren voor evenementfinales en in sommige gevallen medailles te winnen. In 2008 en 2016 zou de Duitse WAG erin slagen medailles te winnen op de Olympische Spelen. Het tijdperk van 2005-heden is waar Duitsland al zijn succes heeft ervaren onder de Duitse driekleur. Toevallig is dit in feite ook het Kim Bui-tijdperk omdat het werd gekenmerkt door haar voortdurende aanwezigheid.
Helaas zou Kim Bui niet uitgroeien tot een hoog aangeschreven turnster. In het tijdperk van Bui waren er zes andere Duitse gymnasten die zich met succes kwalificeerden voor de Event Finals op Groep-1-niveau, maar Bui zelf niet. Maar Bui was nog steeds een van de leiders van Duitsland en dat bewees ze in de laatste jaren van haar carrière.
Toen #GymnastAlliance de sport inhaalde toen gymnasten begonnen te spreken over beledigende trainingsomgevingen, was het Kim Bui die sprak op de Bondsdag, het Duitse equivalent van het Amerikaanse Congres of het Britse parlement om het bewustzijn over het onderwerp te vergroten.
Op de Olympische Spelen van 2021 besloten Kim en haar teamgenoten om unitards te dragen in plaats van het traditionele turnpakje. Hun doel was om het concept te normaliseren, zodat andere gymnasten zich niet ontmoedigd zouden voelen om ze te dragen. Het hele jaar door wisselden Duitse gymnasten tussen verschillende soorten maillots en unitards. Bewijzen dat ze turnpakjes droegen, niet omdat het hun voorkeur was, maar omdat ze wilden laten zien dat gymnasten overal deze keuze hadden.
De Duitse gymnasten slaagden niet alleen in dit doel, maar de unitard werd een van de meest besproken verhalen van de Olympische Spelen. Het leidde er rechtstreeks toe dat het IOC zijn “beeldrichtlijnen” aanscherpte waaraan alle televisieomroepen zich moeten houden. Deze richtlijnen benadrukken het vermijden van camerahoeken die de atleten in gevaar brengen, zoals opnamen waarbij hun billen of kruis betrokken zijn.
Kim Bui was misschien niet de beste Duitse turnster van haar tijd, maar er kon altijd op worden vertrouwd dat ze het juiste deed, een leider was, en ze droeg 17 jaar lang bij aan de teamscore. In die tijd zag ze Duitsland stijgen van een programma met een lage ranking naar een programma dat Olympische medailles wint en hoge verwachtingen heeft van de toekomst.
Die toekomst is Helen Kevric, de 14-jarige Duitse turnster die naast Kim Bui zal uitkomen in de juniorendivisie op de Europese kampioenschappen. Helen is slechts twee weken verwijderd van haar succes op het European Youth Olympic Festival, waar ze medailles won op 6 van de 7 evenementen. Het 7e evenement (WAG heeft er normaal gesproken maar zes) is een teamevenement met een gemengd geslacht. Op het EK van 2022 won ze al de Junior All-Around titel, een primeur in de Duitse WAG-geschiedenis.
De aanwezigheid van Kevric is een symbool van alles wat Duitsland de afgelopen twee decennia heeft gewonnen en wat het in toekomstige wedstrijden zal blijven winnen. Het zal ook dienen als een kans voor Kim Bui om de fakkel door te geven aan de volgende generatie. Maar bovenal is het moeilijk om de connectie tussen de EK 2011 en de EK 2022 die beide op Duitse bodem werden gehouden, te negeren.
Het is een zeldzaamheid dat een turnster onder zulke perfecte omstandigheden het einde van haar sportcarrière schrijft. Na 17 jaar zal Kim Bui deelnemen aan een laatste grote competitie, voor een vriendelijk publiek, met haar teamgenoot van al die jaren geleden (Elisabeth Seitz) die naast haar zal strijden, met haar troonopvolger (Helen Kevric) ook aanwezig, en dit terwijl de herinnering aan de Europese kampioenschappen van 2011 oproepen, het hoogtepunt van haar carrière.
Voor een turnster die zoveel gaf aan vrouwenturnen, is dit het einde dat Kim Bui verdient.
